Międzynarodowy Program Powszechnej Dwujęzyczności
Czym zatem jest „powszechna dwujęzyczność”?
To bardzo realna wizja naszej wspólnej przyszłości, w której język angielski nie jest językiem „obcym” – jest językiem globalnym, wspólnym dla rodzaju ludzkiego. T
KORZYŚCI wynikające z powszechnego wychowania dzieci w dwujęzyczności z językiem angielskim
INDYWIDUALNE
Udowodniono, że dzieci wychowywane w otoczeniu dwóch języków mają wyraźną przewagę nad swoimi rówieśnikami wzrastającymi w otoczeniu jednego języka już w siódmym miesiącu życia. Ta przewaga stale się powiększa i w końcowym efekcie dwujęzyczne dzieci mają m.in.:
• większą zdolność koncentracji i podzielności uwagi
• lepszą pamięć (semantyczną i epizodyczną)
• lepsze wyniki w nauce
• lepsze zdrowie (dwujęzyczność to także profilaktyka m.in. chorób neurologicznych, np. Alzheimera i Parkinsona)
• łatwość adaptacji społecznej i kulturowej
• zagwarantowaną wyższą pozycję materialną i społeczną w przyszłości
.SPOŁECZNE DŁUGOFALOWE
Korzyści społeczne długofalowe wynikać będą z powszechnego wychowania nowych generacji Polaków w naturalnym otoczeniu dwóch języków, co w rezultacie doprowadzi do:
• wzrostu inwestycji zagranicznych w Polsce – ze względu na wyjątkowy w skali światowej kapitał ludzki
• zwiększenia się liczby polskich innowacyjnych przedsiębiorstw o zasięgu globalnym
• większej aktywności i wpływów Polaków w międzynarodowych środowiskach i instytucjach naukowych, politycznych, kulturalnych oraz biznesowych
• podniesienia poziomu debaty publicznej – osoby dwujęzyczne cechuje większa empatia i umiejętność słuchania interlokutora
• oszczędności związanych z ochroną zdrowia – opóźnienie skutków poważnych chorób neurologicznych.
SPOŁECZNE NATYCHMIASTOWE
Korzyści natychmiastowych w wymiarze społecznym jest wiele. Wymieńmy te najistotniejsze:
• systemowe rozwiązanie problemu edukacyjno-społecznego
• ważny element polityki prorodzinnej
• optymalizacja wydatków na oświatę
• efektywne spełnienie wymogów nowej podstawy programowej w przedszkolach
• powszechna zmiana sposobu myślenia i działania rodziców, dziadków i nauczycieli – zastąpienie nieintuicyjnego modelu nauczania „języka obcego” naturalnym procesem wychowywania w dwujęzyczności
